Περιοχές πειράγματος Μέρος 1ο!

Περιοχές «πειράγματος»!(Μέρος 1ο)

Όπως έχουμε πει στο παρελθόν οι μετατροπές ενός φτιαγμένου αυτοκινήτου στοχεύουν στις καλύτερες δυνατές επιδόσεις, αλλά και στην καλύτερη εμφάνιση. Εκτός όμως από τις προφανείς αλλαγές που γίνονται για την αύξηση της ιπποδύναμης , είναι αναγκαίο να γίνονται αλλαγές και σε άλλους τομείς, οι οποίες μας επιτρέπουν την καλύτερη διαχείριση όλης αυτής της δύναμης που βγαίνει από το αμάξι. Τέτοιοι τομείς είναι η σκληρότερη ανάρτηση, τα φαρδύτερα λάστιχα, τα καλύτερα φρένα, καλύτερο τιμόνι όπως και καλύτερες αλλαγές ταχυτήτων (έχει να κάνει με τις σχέσεις και τη μετάδοση). Εξωτερικά οι μετατροπές είναι τα χαμηλού προφίλ ελαστικά, η προσθήκη ή αλλαγή διαφορετικών μασκών περιμετρικά του οχήματος, που εκτός από την προφανή αλλαγή της εμφάνισης ,αυξάνουν και τον αεροδυναμικό συντελεστή και το συντελεστή της κάθετης δύναμης (downforce) για μεγαλύτερη πρόσφυση.

Πιο συγκεκριμένα τα τμήματα του οχήματος που αλλάζουν:

Ήχος: Το αρχικό ηχοσύστημα είναι αυτό που βλέπουμε εξ’ αρχής  όταν μπαίνουμε σε ένα εργοστασιακό όχημα, είναι αυτό το σύστημα ήχου το οποίο έχει τοποθετήσει ο κατασκευαστής και δεν έχει αλλαχτεί από τότε. Ένα αλλαγμένο ηχοσύστημα είναι αυτό το οποίο επιλέγει ο ιδιοκτήτης του οχήματος και ικανοποιεί τις ορέξεις του, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει από αλλαγή της «πηγής» (ράδιο) μέχρι προσθήκη ενισχυτών και αλλαγή καλωδιώσεων. Μερικές κοινές και εύκολες αλλαγές είναι η αλλαγή των ηχείων για τα πρίμα με άλλα καλύτερης ποιότητας, η προσθήκη sub woofers (χωριστά συστήματα  παραγωγής μπάσου), προσθήκη ενισχυτών, καλύτερη καλωδίωση (περιλαμβάνει υψηλής ποιότητας καλώδια που συνήθως είναι μεγαλύτερης διαμέτρου από τα εργοστασιακά).

Εσωτερικό: Όταν το όχημα πρέπει να διαγωνιστεί σε κάποιες διοργανώσεις (π.χ.NASCAR, NHRA- Αμερικάνικοι αγώνες) όπου οι κανονισμοί επιβάλλουν κάποιο συγκεκριμένο βάρος στο όχημα, τότε το εσωτερικό διαμορφώνεται ανάλογα και το αυτοκίνητο ελαφραίνει.

Μαζί με την επιβολή συγκεκριμένου βάρους οχήματος, έρχεται και η επιβολή των κανονισμών ασφάλειας. Για κάθε κατηγορία αγώνων οι κανονισμοί διαφέρουν. Κλουβιά φτιαγμένα από ατσάλινες δοκούς (roll cages), πυροσβεστήρες, ενισχυμένα καθίσματα τύπου bucket, ζώνες ασφαλείας πολλών σημείων πρόσδεσης  κλπ. είναι κάποιες από τις αλλαγές ασφαλείας που γίνονται. Βέβαια τα roll cages είναι δύσκολο να τοποθετηθούν όσο υπάρχει το εργοστασιακό εσωτερικό, γι’ αυτό κάποιοι βελτιωτές ξηλώνουν το εσωτερικό και πολλά άλλα εξαρτήματα που κάποιος κοινός οδηγός θα τα έβρισκε απαραίτητα, όπως το ηχοσύστημα και το air condition για να μειώσουν το βάρος.

Κινητήρας: Το πείραγμα του κινητήρα είναι η διαδικασία της μετατροπής των εργοστασιακών ρυθμίσεων και χαρακτηριστικών του. Σε μια τυπική ρύθμιση του κινητήρα, υπάρχουν πολλές μηχανολογικές και ηλεκτρονικές αλλαγές που γίνονται , όπως η πολλαπλή εισαγωγής, τα μπουζί, το μετρητής ροής αέρα (MAF) κλπ. 

Οι καινούργιες μηχανές χρησιμοποιούν μια ηλεκτρονική μονάδα μετρήσεων ή εγκέφαλος (ECM/Electonic Control Module) για να παρέχει ισορροπία στο σύστημα ηλεκτρονικά, όσο αφορά στις μετρήσεις που παίρνει και δίνει σε όλα τα εξαρτήματα του οχήματος. 

Μέσω ενός ενσωματωμένου συστήματος διαγνώσεων (OBD/ On Board Diagnosis), τα ηλεκτρονικά χαρακτηριστικά του κινητηρα μπορούν να μετατραπούν με τη διαδικασία της «χαρτογράφισης» (mapping). Η χαρτογράφιση μπορεί να γίνει είτε μέσω προγράμματος (αλλαγή του εργοστασιακού λογισμικού μέσω chip), είτε παρέχοντας στο σύστημα ψευδείς πληροφορίες μέσω αλλαγμένων εξαρτημάτων. Μηχανικά εξαρτήματα μπορούν επίσης να προστεθούν όπως τουρμπίνες ή κοπρέσορες.

Όσες μετατροπές δεν γίνονται σωστά, λόγω λάθος επιλογών ή βιαστικών επιλογών είναι σίγουρο πως θα επιβαρύνουν τον κινητήρα και δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τα μηχανικά και ηλεκτρικά μέρη του αυτοκινήτου θα βασανίζονται με αποτέλεσμα να χαλάσουν ή σπάσουν ή καούν στο τέλος. Για παράδειγμα όταν τουρμπίζουμε τον εργοστασιακό κινητήρα ενός οχήματος χωρίς περαιτέρω εξελίξεις ή μετατροπές το αποτέλεσμα θα είναι να πάρουμε το μοτέρ στα χέρια, για τον απλό λόγο ότι ο λόγος αέρα: καυσίμου θα είναι πολύ μεγαλύτερος από τον εργοστασιακό 14:1 με αποτέλεσμα υψηλότερες θερμοκρασίες και πιέσεις να υπάρχουν στους θαλάμους καύσης με αποτέλεσμα να ξεπερνάει τα όριά του ο κινητήρας και να «σπάει» (π.χ. στράβωμα κυλινδροκεφαλής, διάσπαση δακτυλίων πιστονιών, σπασμένοι ή ραγισμένοι πύροι σύνδεσης πιστονιών και μπιελών, πλήρη αποτυχία ψύξης του κινητήρα κλπ.). 

Συνεχίζεται...